Het is stiekem best gemeen als vrienden gaan trouwen en je ze de afgelopen 10 jaar verliefd hebt laten worden op jouw trouwfotografie. Wat volgt is dan een zoektocht naar een fotograaf die mij is, maar toch weer niet, want dan kan ik gast zijn. Een hoop slapeloze nachten later heb ik de knoop maar voor ze doorgehakt: ik ga fotograferen én ben jullie gast. Een dubbelrol die geen grotere eer had kunnen zijn.
Afgelopen vrijdag trouwden onze lieve vrienden. Een liefde die we al jaren van heel dicht mogen meemaken. En een vriendschap die de laatste jaren alleen maar hechter is geworden. Van samen meeten op vakantie, festivals, feestjes en meer. We konden dan ook niet harder juichen toen er eindelijk een aanzoek was en de voorpret mocht beginnen naar de grote dag. De dag waarop ze tien jaar samen zijn – die ene vakantie even achterwege latend. Een dag waar er vooral gevierd mocht worden. Waar het echt even om hen mocht draaien hoe eng die gedachte ook klonk de afgelopen maanden. En ik mocht getuige zijn, met mijn camera. De hele dag eerste rang. Iedere blik, elk moment. En je kan mij niet blijer maken dan mij juist met mijn camera erbij te laten zijn.
Met de wind in de rug trouwen bij het stadskantoor Utrecht
We starten de dag heerlijk bij hen thuis. Rustig starten, haar, make-up, ontbijtje, jus d’orange. In hun eigen domein vond langzaam de transformatie plaats richting bruidspaar. En met de wind in onze rug gingen we op pad om eerst ‘s ochtends het formele ja-woord te laten klinken op de zesde verdieping van het Utrechtse Stadskantoor. Een intieme ceremonie, met enkel getuigen en familie om daarna daar samen mee heerlijk te gaan lunchen bij het Louis Hardlooper Complex in hartje Utrecht. De plek waar ooit hun eerste date plaatsvond.
Daarna was het tijd om foto’s te maken. Zwierend door Utrecht, onder de Dom, langs de grachten, een ode aan hun stad. Een stad waar ik iedere keer met heel veel plezier de liefde vastleg en de Dom altijd een mooie rol mag spelen. Om vervolgens ons langzaam te gaan verplaatsen naar de hoofdlocatie van de dag, sterrenwacht Sonnenborgh.
Feesten onder de sterren bij Sonnenborgh in Utrecht
Terwijl de schemer inzette en de gasten zich verzamelden bij het prachtige Sonnenborgh was het tijd voor hun entree. Er werd getoost, de eerste knuffels uitgedeeld en toen was het tijd voor hun geloften. Ingeleid door prachtige woorden van hun getuigen was het nu tijd om ten overstaan van de liefste mensen in hun leven uit te spreken wat ze voor elkaar betekenen. Ontroerende woorden klonken, die ook bij mij recht in mijn hart binnenkwamen. Al fotograferend door de tranen heen was het tijd voor de ontlading. Felicitaties en knuffels. En vanuit een heerlijk walking diner werd de avond ingezet. Buiten was het donker en de prachtige binnenplaats van Sonnenborgh die van een glazenplafond is voorzien was het ideale decor van een magische avond.
DJ Peter Smit zette in en de avond was los. Aangevuld door zangeres MC Choral en saxofonist Pepijn was de toon direct gezet voor wat beloofde een legendarische avond te worden. Met mijn camera danste ik door de zaal. Om deze afwisselend naast de DJ booth dan weer mee de zaal in te nemen. Geen eindtijd, maar alles meemaken. Niet na een uur gedag zeggen, maar geen moment missen. Met een grote smile kan ik alleen maar beamen dat er niets mooiers is dan gast en fotograaf te zijn. Om de liefde te mogen vastleggen van twee mensen is altijd al een eer, maar als deze twee je ook ontzettend dierbaar zijn is dat gewoon een extra dimensie die het onvergetelijk maakt. Het enige probleem is een keuze maken voor de preview, want dat is nu bijna onmogelijk. Maar ik doe met liefde een eerste poging.
